Joe Wright zegt dat zijn Mussolini Italiaanse tv-serie ‘M. Son Of The Century’ “gaat over hoe vreselijk mannen kunnen zijn” – Venice Q&A

Filmmaker Joe Wright maakt een 180 graden draai in de vertolking van de premiers van de Tweede Wereldoorlog, waarbij hij in 2017 een andere weg inslaat dan de wijze en gematigde Winston Churchill. Donkerste Uur (die een Oscar voor beste acteur opleverde voor Gary Oldman) naar de spontane, opvliegende en kort lontje Benito Amilcare Andrea Mussolini in de Fremantle/Apartment/Sky/Pathe-serie M. Zoon van de Eeuw die vandaag zijn wereldpremière beleefde op het filmfestival van Venetië. Terwijl het Lido de volledige acht uur durende serie te zien krijgt die Wright regisseerde en produceerde, zal TIFF de eerste twee afleveringen te zien krijgen.

We spraken met Wright toen hij de punkrock-stijlserie aan het editen was. Hij schoot oorspronkelijk M. van oktober 2022 tot april 2023; de show die alle tonale gevoeligheden van de filmmaker bevat, d.w.z. diepe amberkleuren, flikkerende schaduwen en een heftig tempo, die we ook in zijn bekroonde speelfilms hebben gezien Donkerste Uur, Verzoening, Anna Karenina en meer.

M. Zoon van de Eeuw volgt Mussolini’s opkomst, gespeeld door Luca Marinelli, van redacteur van een politieke krant Het volk van Italiëom een ​​hartstochtelijk symbool van hoop te worden voor vergeten veteranen van de Grote Oorlog, die de vitriool en gewelddadige Zwarthemden voortbrachten; allemaal de weg vrijmakend voor de totalitaire greep van een natie. Het eerste seizoen vangt tien jaar van Il Duce’s leven, opbouwend naar de moord op een socialistische politicus.

Hoewel Wrights Churchill en Mussolini elkaars tegenpolen zijn, delen ze intrigerende overeenkomsten: de filmmaker toont ze allebei op een weinig vleiende manier, terwijl hij hun hoorbare autoriteit om invloed uit te oefenen op hun respectievelijke bevolkingsgroepen benadrukt. Tegelijkertijd ervoeren ze allebei isolatie in hun streven naar wat zij politiek juist achten.

Degenen die het geluk hebben om de show in de Verenigde Staten te bekijken, zullen getuige zijn van een griezelige politieke allegorie op de gevoeligheid van voormalig president Donald Trump om een ​​menigte te mobiliseren, om nog maar te zwijgen van de echo’s van de opstand van 6 januari. Terwijl M. Zoon van de Eeuw Hoewel het aan het grootste deel van de wereld is verkocht, is er in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk nog steeds geen distributie.

Hieronder vindt u ons gesprek met Wright:

Hoe ontstond de mogelijkheid om een ​​televisieserie over Mussolini te maken?

Joe Wright: Producent Lorenzo Mieli en ik deden allebei mee aan het awards-circuit — ikzelf met Cyranoen hij, met De hand van Godwaar ik een grote fan van was, en ik ben al een tijdje een grote fan van zijn werk. Veel mensen met wie ik werk, met name mijn editor, Valerio Bonelli, hebben me altijd over Lorenzo verteld. We bleven elkaar tegenkomen, zoals je dat in die tijd van het jaar doet. Ik heb wat tijd met hem doorgebracht en heb met hem rondgehangen en ontdekte dat hij een heel briljante geest had en een heel kalm en interessant standpunt over cinema.

Blijkbaar was hij een fan van mij. Dus zeiden we: ‘Ja’, laten we samen iets doen, en er waren een paar dingen die hij voorstelde, en een daarvan was Mussolini, en ik ben altijd gefascineerd geweest door Mussolini en ik was een beetje verrast door hoe weinig anderen buiten Italië echt over hem weten. Dus het was een nieuwe kans voor mij om te leren.

Ik was op dat moment bezig met het ontwikkelen van een film, en dus zei ik: ‘Luister, weet je, ik hoop door te gaan met deze film, maar als de film niet doorgaat, dan kun je op mij rekenen.’ En nog iets anders dat ik moet zeggen is dat een van mijn favoriete televisieprogramma’s ooit de televisieserie was van Gomorradie Stefano Bises schreef. Stefano was de schrijver van Men dus was ik meteen gefascineerd om ook met hem samen te werken.

Het is heel duidelijk dat de serie relevant is voor wat er vandaag de dag politiek gaande is, met name met betrekking tot demagogen die onze regeringen hebben geregeerd, tot de hele opstand van 6 januari. Was die invloed vanaf het moment dat je de scripts las direct merkbaar?

JW: Het is onmogelijk om de invloed te negeren die M en zijn populisme, zijn extreemrechtse populisme, sindsdien op de wereldpolitiek hebben gehad, en zeker sinds 2016 hebben we een nog angstaanjagender terugkeer gezien naar dat type politiek, dat type retoriek, dat type populisme, en dus, ja, het is zeker een heel politiek stuk met veel relevantie voor wat er vandaag de dag gebeurt, niet alleen in Amerika, maar in… Ik ben heel, heel verdrietig om te zeggen, in veel Europese landen en Brazilië en overal ter wereld. Dus, ja, het voelde als een heel, heel belangrijk stuk om op dit moment te maken, en Lorenzo omarmde dat echt. Hij is een heel politiek dier, en het voelde niet alleen belangrijk voor Italië en de situatie daar, die nog steeds aan de gang is, maar ook voor de rest van de wereld.

De serie is helemaal in het Italiaans. Had je een vertaler op de set of regisseerde je in het Italiaans?

JW: Ik regisseerde in het Italiaans. Ik had een heleboel crewleden die ook Italiaans waren. Ik nam Seamus McGarvey, mijn DP, en een AD Danny McGrath mee. Wij waren de enige Britse crewleden, en ja, gelukkig spreekt Luca Marinelli, de ster van de show, perfect Engels, maar sommige acteurs niet. Het was een heel interessant proces, regisseren in een andere taal, en een taal die ik niet zo goed ken. Een beetje, maar niet veel. Dus het was echt regisseren op basis van het geluid van de stemmen, en je kunt echt de waarheid van een artiest horen in de geluiden die ze maken, maar ik heb ook vertalers, en mijn script supervisor was tweetalig en briljant enzovoort.

Hoe lang duurde de opname?

JW: 127 dagen voor acht afleveringen, het hele ding.

En dat allemaal in Cinecittà?

JW: We waren gevestigd in Cinecittà en alle studio-opnames werden daar gemaakt, maar we bouwden ook een grote backlotset voor de straten van Milaan. We filmden ook rond Rome en in Napels en ook in het noorden, in een klein stadje genaamd Gorizia, net ten noorden van Triëst.

Ik heb de sets in Cinecittà gezien, die waren prachtig. Was dat een haalbare shoot? Had je daar al eerder geschoten?

JW: Cinecittà was geweldig en Lorenzo had een deal met de groep gesloten. We kregen geweldige tarieven bij Cinecittà vanwege de deal die hij organiseerde en het was fantastisch om daar te werken. Ik vond het geweldig om daar te werken. Ik bedoel, het is een geweldige combinatie van alle moderne faciliteiten die je maar nodig kunt hebben. Een zeer positieve, can-do-benadering en ook deze ongelooflijke geschiedenis om je heen. Je voelt de afkomst. Je voelt het erfgoed van die studio en niet alleen van Fellini, maar weet je, Scorsese die Bendes van New York en weet je, al die… geweldige, geweldige geschiedenis van filmmaken daar. Antonioni heeft daar gefilmd. Ze hebben daar allemaal gefilmd, en dat voelt wel speciaal. Dus, weet je, het werkt financieel, en een beetje creatief, spiritueel, het voelt als een heel krachtige filmische omgeving.

Hoe werkt Lorenzo vergeleken met andere producers met wie je hebt gewerkt?

JW: Lorenzo is intens intellectueel. De man is een serieuze denker en hij vertelde me ooit dat hij zijn productiebedrijf The Apartment noemde omdat hij in principe gewoon in zijn appartement studeerde en daar vandaan dingen uitdeelde. Hij heeft, denk ik, een uitzonderlijke smaak. Hij is erg goed in het creatief samenstellen van pakketten.

Ik bedoel niet financiële pakketten. Dus bijvoorbeeld, Mhij had de rechten op het boek gekocht, en Stefano als schrijver aangesteld en dat was een briljante samenwerking. Toen haalde hij mij erbij. Dat was een heel interessant, onconventioneel idee, en ik denk, weet je, dat het een heel slim idee was, omdat ik een afstand heb tot het materiaal, waardoor ik… weet je, de Italianen zijn — het is een heel, heel emotioneel probleem voor Italianen.

Absoluut

JW: Een van de eerste vragen die ik Lorenzo stelde was, nou, ‘Wie denk je dat Mussolini moet spelen?’ En hij zei Luca Marinelli. En hij zei dat het helemaal aan jou is, maar ik zou naar Luca Marinelli kijken, en hij had helemaal gelijk, en een van de geweldige dingen, voor mij als Britse, Engelstalige regisseur, is dat ik me niet bewust was van het Italiaanse accent, en dus kon ik een hele wereld aan acteurs ontdekken die nog nooit eerder op mijn radar waren geweest.

En ze waren ongelooflijk, en ik had geen idee of ze sterren waren of niet, of waar ze vandaan kwamen of wat hun achtergrond was, echt. Ik kon ongelooflijk egalitair zijn in mijn casting, maar hij stelde Luca voor. Ik heb al Luca’s werk bekeken. Ik was gewoon weggeblazen door zijn werk in andere shows, en toen ontmoette ik Luca, en hij is een complete meesterzet in casting.

En hij is absoluut buitengewoon, en de hele show hangt af van zijn optreden. Het is een soort one-man show, en dat was Lorenzo. Toen ik tegen Lorenzo zei, ik wil dat de technische adviseurs de muziek hiervoor doen, was dat geen voor de hand liggende keuze, en hij was helemaal voor. Begreep meteen wat ik bedoelde, waarom ik die keuze maakte.

Bij het ontwikkelen van een script zou hij niet te veel in details treden, maar dan had hij wel een of twee, ik denk, een idee aan het begin van boek één, waarvan ik leerde… dit is een beetje een spoiler, hoe ik het beschrijf, maar het draaide het hele ding gewoon om, en je dacht gewoon: ‘Oh mijn god, dat is de zin’. Dat was Lorenzo.

Hij is dus één van die mensen; misschien komt het doordat hij zichzelf een zekere afstand gunt, net zoals ik die afstand had, hij gunt zichzelf een beetje afstand om objectiever te kunnen kijken, en dat is heel erg nuttig, en dan laat hij je met rust en hij was in elk stadium ongelooflijk behulpzaam.

Hij is zeker een producer die je op het juiste moment kunt bellen als dat nodig is. Weet je, ik kan me niet herinneren… er was een probleem met een zeer prominente locatie in Rome, en het vereiste een klein telefoontje van een leidinggevende op hoog niveau. Hij laat dingen gebeuren. Ja. Hij laat dingen echt gebeuren.

[Editor’s note: Mieli departed as CEO of Fremantle’s Apartment earlier this year and launched the studio OUR Films with partner Mario Gianani which Mediwan has a majority stake in.]

Denkt u dat het westerse publiek, met name het Britse en Amerikaanse, er klaar voor zal zijn? M. Zoon van de Eeuw? De meeste Italianen zijn gefascineerd door Mussolini, goed of slecht. Zelfs als je niet pro-Mussolini bent, is hij een boeiend personage.

JW: Ik denk dat het echt heel erg interessant zal zijn, en ik ben gefascineerd om de respons te zien. Dus, het is ook een heel gedurfde kijk op de show. Het is geen soort kostuumdrama in de traditionele zin, weet je? Zoals ik al zei, weet je, het heeft The Chemical Brothers in de muziek. Het is een heel intense ervaring, en ik ben heel enthousiast dat het publiek het te zien krijgt. Ik ben geïnteresseerd in de Italiaanse respons, omdat Italië nooit volledig zijn fascistische verleden onder ogen heeft gezien. Weet je, na de oorlog werden er vreselijke vergeldingen door burgers uitgevoerd, maar er werd geen sociale balans opgemaakt, geen verantwoordelijkheid genomen.

Er waren geen processen van Neurenberg. Er was geen wapenstilstand of verzoening. Dus ik ben gefascineerd door hoe Italië reageert, en ik denk dat het daar een grote impact zal hebben, en ik denk dat het ook, weet je, een grote impact zal hebben in de rest van de wereld. Ik weet zeker dat het dat zal doen, want het is een heel… het gaat over Mussolini, maar het gaat ook over fascisme en populisme en de rechtervleugel. Het gaat ook over hoe vreselijk mannen kunnen zijn. Het gaat ook over mannelijkheid, als je wilt.

Was dat wat je aantrok in het project?
JW: Ja, een van hen. Ik bedoel, men probeert werk te vinden dat op zoveel niveaus werkt — politiek, sociaal-politiek, geopolitiek, cultureel, maar ook persoonlijk en spiritueel. Ik denk dat het heel belangrijk is om dat te voelen. De serie werkt op veel niveaus.